گریزی به مطلب “زمان درمان اقتصاد بیمار ایران”
https://t.me/ecotraders/16272
وقتی که شاخص های حکومتداری خوب(good governance ) را بررسی میکنیم به چنین واژه های برمیخوریم :شفافیف ،حقوق شهروندی ، حقوق اجتماعی و…
اگر کمی واقع بین باشیم نمونه های زیادی را در دنیا پیدا میکنیم از مقایسه کره گرفته تا کشورهای آمریکا جنوبی تا بتوانیم شاخص های حکمرانی مطلوب را مورد و‌بررسی قرار بدهیم.
این یک واقعیت است که هرچه از آمیزش بیشتر در ارتباطات با جهان بیرون فاصله می‌گیریم به همان نسبت شفافیت ما کمتر میشود نهادهای رانتی با ایجاد اقتصاد غیر رقابتی بیشتر و قوی تر میشوند ریسک تولید زیاد میشود و…
برای رسیدن به توسعه اقتصادی و اجتماعی تحریم نبودن لازم است اما کافی نیست.
تحریم شفافیت را از بین میبرد مشکلات بسیار اقتصادی ایجاد میکند.
سیاستگذار برای توسعه زیرساخت ها نیاز به پول و سرمایه گذاری دارد که باید با ابزار‌های مختلف ایجاد شود برای رشد اقتصادی و اجتماعی نیازمند این هستیم که درآمد های ارزی کشور زیاد شود و به همان نسبت درآمد حاصل از فروش نفت و دارمدهای حاصل از صادرات و مالیات برای توسعه و آبادانی کشور خرج شود.
تحریم ، ما را از درآمد های بسیاری محروم کرد . مشکل ما پترودلار ها نیست اما پترودلار ها به شرط اینکه در زمان و شیوه صحیح خرج شوند راهی خوب برای آبادانی کشور می‌باشند.
مشکل ما شاید FATF نباشد اما آمیختگی نظام بانکی ما با بانکهای جهانی آنها را مجبور به شفافیت بیشتر میکند با تبادلات بیشتر و پیروی از استانداردهای جهانی بانک ها نیز مجبور به ارائه خدمات بهتر و سالم تر میشوند.
تعامل و توسعه روابط (تجاری بانکی و…)با کشورهای دیگه از الزامات رسیدن به مطلوبیت اجتماعی میباشد ، تحریم موجب بزرگ شدن دولت و اقتصاد دولتی، شفافیت کم (با کلید واژه استقلال از بیگانگان) توسعه سیاست های ضد امپریالیستی و ضد جهانی شدن میشود که این ها را در کشور ما و دیگر کشورها میشود دید.
تحریم سیاستگذار را به سمتی میبرد که نتیجه آن اخذ تصمیمات سخت و پر اشتباه می باشد .
سیاستهای یارانه ایی ارائه سوبسید های ارزی به واردکنندگان برای کنترل قیمت ها و…
انحصار نه تنها در تولید داخلی بلکه در ارتباطات خارجی افت بسیار بزرگی است که مارا از مسیر رشد و توسعه دور میکند.
شاید تحریم توجیهی برای اتخاذ این سیاست های غلط نباشد اما سیاستگذار زمانی که نمی تواند مطلوبیت را نزد مردم افزایش دهد به این سیاست های غلط روی می آورد.
تولید بیشتر باعث رفاه میشود ، تحریم بانکی و غیر بانکی چالشی مهم برای تولید است .
برای رسیدن به تولید بیشتر نیازمند دستیابی به بازارهای جهانی و تبادلات مالی داریم.
عضویت در سازمان های جهانی و ایجاد تبادلات بانکی و ارتباطات گسترده با جهان اگرچه به تنهایی و بدون اخذ تصمیمات صحیح دیگر ، ما را به هدف نمی‌رساند اما در شرایط تحریم و نبود ارتباط با جهان پیرامون نیز به رشد و‌توسعه نخواهیم رسید.
✍️مهدی اسفندیاری
https://t.me/mesfandiyari
